
Nu stiu, o sa ma amagesc cu idea ca l-am mai vazut odata tot p-asta cand eram beat, da’ cand ma-mbat nu ma uit la filme, ma uit la stelutele alea fosforescente de pe tavan (te ajuta sa fixezi puncte pe el si cu lumina stinsa, le recomand) sau in frigider. Eee, nu conteaza, filmu’ e tare. Cred c-o sa vin la dubla in curand si cu ala din ’27 ca l-am ciufulit putin si promite.

Personajele se apasa pe inima cand se-ndragostesc, stau c-o mana-ntinsa-n fata cand jinduiesc ceva, se freaca cu tot antebratu la frunte cand le e cald, stau c-o mana-n barbie cand se gandesc profound la ceva, se bat cu pumnii-n piept, se-ncrunta… daca vreau sa ma chinui asa mai bine-mi bag niste dopuri in urechi si ma duc s-o vad pe Maia-n ultima ei pesa de teatru. Ce rost are? Ideea e buna, da, si originala poate, nu stiu, da’ eu a trebuit sa-i dau mute si sa-mi pun muzica mea ca sa pot sa-l vad pana la sfarsit... a intrat asa, ca o lectie de istorie, si io nu ma dau in vant dupa istorie.
Metropolisu din 2001 e inspirat binisor de asta din ’27 da’ are si cateva plusuri foarte binevenite care banuiesc ca-s de la B.D.-ul din ’49, nu stiu.
Pardon, The Great Dictator nu-i mut, nu stiu ce-a fost in capu' meu.